Roodkapje kan weer vooruit eh ....achteruit.

[Jan Willem van Werven]

Van de week de gereviseerde Paragon-keerkoppeling weer op zn plek gemonteerd.

Was een pittige klus ,maar de overwinning is zoet.

Het lijkt wel een Dafje - even hard vooruit als achteruit .Een ongekende luxe. 

Dymph blij . Zij was altijd "de remmende factor " (woordspelinkje natuurlijk) met alle stress van dien ,zeker met het langzaam ouder worden.

Goede raad van de medeleden in Maastricht maakte het wat gemakkelijker.

Het is een onding om mee te excerceren (60kilo of meer? Gemaakt voor de eeuwigheid.)

Een paar spanbanden verrichtten wonderen om hem zachtjes precies op de goede plek te krijgen.

Vooraf de gelegenheid en ruimte gehad om de bun nog eens extra te inspecteren .  Alles oké.

Bij dit soort klussen kom je altijd een tegenvaller tegen.

In dit geval een iets grotere kop van een bout welke Drinkwaard vervangen had. 

Prompt paste de motorsteun op die plek niet meer (bleef op die boutkop hangen).  

Het zaakje er dus weer uitgetakeld en met de af te slijpen steun een werkplaats opgezocht. Al met al weer drie uur verder.

Maar dat is allemaal gauw vergeten .

Binnenkort op naar Loosdrecht vanuit Maastricht.

Loop een paar weken met krukken ivm.voetoperatie , maar eis en weder dienende , net op tijd weer mobiel /zeewaardig.

Heb ondertussen een Sail-rite naaimachine aangeschaft met het doel om tzt.een nieuwe tent te fabriceren en allerhande boot-naaiklussen uit te voeren. Ook voor derden .

Na het werken met een eenvoudige huishoudnaaimachine is dit een hele stap vooruit .

Enfin , nog steeds genoeg te doen . "Worden kent geen einde"