Met de Wanderer van Ritterhude naar Zoutkamp deel 2

[Geert ridderbos,Irene Meuldijk]

Volkert geeft uitleg

 

We waren erg onder de indruk en besloten al op de terugweg naar huis om de “Wanderer” te kopen. Probleem was alleen, dat Volkert eerst nog zes weken met de “Wanderer” naar Noorwegen op vakantie wou. Het was al van tevoren door hem aangekondigd, dus dat werd wachten. Voor zijn vertrek stuurde Volkert per post nog een uitgebreide geschreven lijst met alles wat bij het schip hoorde. Het lange wachten kon beginnen. We kregen plotseling een vakantiekaartje uit Noorwegen met een kruisje erop waar hij met de “Wanderer” had gelegen. Eindelijk een telefoontje :

“Ich bin wieder in Deutsche gewässern”. Alles was goed gegaan.

Het weekend voor onze zomervakantie gingen we met de auto vol bagage naar Ritterhude om de “Wanderer” vol te stoppen met onze bagage. In de eerste week van de vakantie was het zover: we liepen met de rugzak op naar de bushalte in het dorp en waren 5 uur later in Bremen, waar Volkert met Elbsegler en wandelstok stond te wachten bij de bushalte om ons Bremen te laten zien en ons daarna naar Ritterhude te brengen. Maar eerst moesten we met hem nog Pommes mit Mayo eten bij de Imbiss in Ritterhude. We sliepen voor het eerst in de boot en de volgende ochtend gingen met de mast naar beneden op weg naar Elsfleth aan de Weser.

 

Onze eerste ligplaats in Elsfleth

 

Volkert voer de eerste dag mee om ons nog rijkelijk van tips en bruikbare adviezen te voorzien. Het was wel even wennen aan de sterke stroming op de Weser. ’s Avonds afscheid genomen van onze Kapitän en het vervolg van de reis moesten we dus alleen doen. We voeren de eerste dagen nog met de Duitse vlag, omdat dit volgens Volkert wat veiliger was i.v.m. controle door de douane in Bremerhaven. Daar kwamen we inderdaad achter, toen we ’s avonds gingen aanleggen in Bremerhaven voor de brug in de oude haven. Een Nederlands schip achter ons kreeg een uitgebreide controle en ons lieten ze met rust.